Ze skrajności w skrajność, czyli rozmowa z Arkiem Kikulskim

Justyna Matczak: Oglądająć twoją galerię zauważyłam, że prace są bardzo mroczne. Co chcesz przez to pokazać?

Arek Kikulski: Wydaje mi się, że dla odbiorcy jest to troche złudne, że one są takie czarne i smutne. Oczywiście mają być tajemnicze i mroczne. Zależy mi przede wszystkim na tym żeby to odbiorca mógł się wykazać i dopisać sobie do tego sam historię.

JM :  Czy to nie jest trochę taka odskoczna od tego czym się zajmujesz zawodowo?

AK : Też o tym pomyślałem. To jest chyba coś w rodzaju uwolnienia tego całego stresu, który nie oszukujmy się, towarzyszy mi podczas pracy w hospicjum dla dorosłych w Grudziądzu. Pracuje w nim już prawie14 lat, więc w jakiś sposób odziałowywuje to na moją psychikę. Faktycznie, może w ten sposób chcę odreagować.

JM : Czyli chcesz uwolnić i ucieleśnić swoje doznania i odczucia  poprzez to co tworzysz?

AK : Zgadza się, ale myślę że to jest też pokazanie tego, że potrafię popadać w skrajności. Widać to podczas oglądania moich zdjęć. Od kropelkowych, bajecznych, małych  rzeczy, poprzez takie mroczne  i nostalgiczne ujęcia.

JM : Długo zajmujesz się fotografią? Skończyłeś jakąś szkołę artystyczną?

AK : Jestem samoukiem, zawsze byłem takim rodzinnym "pstrykaczem". Tak na poważniej zająłem się fotografią kiedy kupiłem 4 lata temu moją pierwszą lustrzankę. Początki były dość trudne, ale jak wszędzie, z czasem nauczyłem się tajników manualnej obsługi aparatu i kadrowania. Potem zacząłem używać programów do obróbki graficznej.

JM : Nie uważasz, że twoje mroczne fotomontaże to już nie fotografia, a grafika komputerowa?

AK: Tak, często się spotykam na portalach fotograficznych z opinią i pytaniami czy to jest jeszcze fotografia. Gdzie jest ta granica. Momi zdaniem dopóki w tych pracach, w tych tak zwanych  "sklejkach", wykorzystuje zdjęcia to dla mnie to jeszcze jest fotografia. Choć to jest umowne.

JM : Wolisz fotografować naturę. Czy nie kusiło Cię żeby fotografować ludzi?

AK : Chciałbym bardzo umieć fotografować ludzi, ale wiem, że to "wyższa szkoła jazdy". Lubię robić zdjęcia szeroko pojętej przyrodzie. Człowiek bywa tylko jej elementem, a nie głównym tematem moich fotografii. Na niektórych fotografiach występuje ja sam.

JM : Autoportret to wdzięczny temat do fotografii. W swojej galerii posiadasz ich kilka. One też są takie mroczne, lubisz siebie w takiej ciemnej odsłonie?

AK : To akurat była jedna sesja, na której powstały moje autoportrety. Trwała ona tylko jednego dnia. Potem przy obróbce nadawałem im takiego charakteru. Moi bliscy znajomi mówią mi, że jestem tajemniczą i skrytą osobą. Te autoportrety poniekąd oddają moje wewnętrzne ja.

JM : Wielokrotne wyróżnienia na plfoto.com, digitalcamerapolska.pl, papierowa publikacja w digital foto video, wyróżnienia w kategorii debiut w Grudziądz foto 2012. To bardzo dużo osiągnięć jak na kogoś kto zajmuję się na poważnie fotografią dopiero od 4 lat. Jest jeszcze coś z czego jesteś dumny?

Wcale tych wyróżnień nie ma tak dużo ( śmiech ). Takie ciekawsze dla mnie wyróżnienie to współpraca w młodym artystą,  Michałem Masłoniem, dla którego zrobiłem sesję. Zdjęcia można znaleźć na jego oficjalnej stronie. Są również użyte na okładce jego debiutanckiego singla " Kieszeń snu". Moim największym osiągnięciem, jest jednak współpraca w fan klubie Justyny Steczkowskiej. Moje fotogtafie można również znaleźć na Jej oficjalnej stronie internetowej. Mam przyjemność znać ją osobiście. Bywam też fotografem na jej koncertach. Od początku jej kariery działam jako fotograf w jej fan klubie. Najpierw byłem przez nią tylko gdzieś tam kojarzony, teraz znamy się i nieraz widujemy.

JM : Dziękuję za rozmowę i życzę jak najwięcej pięknych kadrów i osiągnięć.

AK : Dziękuję.