1 maja – Święto Pracy

Ustawowo dzisiejszy dzień jest świętem państwowym oraz dniem wolnym od pracy.


1 maja, jako Święto Pracy, wprowadzono w roku 1899 ku pamięci strajku robotników, który miejsce miał tego samego dnia w Chicago, w 1886 roku.
W Polsce pierwsze obchody Święta Pracy rozpoczął rok 1890. Odbywały się one bez zezwolenia zaborców, a organizowane były przez Socjalno – Rewolucyjną Partię Proletariat. Polegały  one na demonstracjach oraz bijatykach z wojskiem carskim.


Wiele lat później obchodom 1 maja towarzyszyć zaczęła tzw. propaganda. W tym dniu każdy z mieszkańców naszego kraju miał obowiązek uczestnictwa w masowych pochodach, zwłaszcza zakłady pracy i szkoły, aby tym samym pokazać „uwielbienie” dla ówczesnej władzy. Z biegiem lat obowiązek uczestnictwa przeradzał się coraz bardziej w przymus.

Pamiętam, że kto nie wziął udziału w pochodzie, a jakiekolwiek władze czy osoby znaczące się o tym dowiedziały, to albo ponosiło się konsekwencje, albo miało się na tego kogoś „oko” i czekano tylko na jego najdrobniejsze potknięcie, w szczególności w zakładach pracy – wspomina p. Zosia, z zawodu pielęgniarka.

Pochody odbywające się w latach 1945 – 1989 miały na celu zaprezentowanie dokonań produkcyjnych, propagowano też hasła polityczne. Nad wszystkim tym kontrolę sprawowała władza partyjna oraz państwowa, która przewodniczyła uroczystościom 1 maja.

Obecnie święto dzisiejszego dnia traktujemy przede wszystkim jako dzień wolny od pracy i początek długiego weekendu, czyli tzw. majówki. Wielu z nas nie chce pamiętać przeszłego czasu i dla niektórych przykrego wtedy obowiązku. Wielu z nas o 1 maja dowiaduje się od rodziców, dziadków i innych członków rodziny, a także z książek czy środków masowego przekazu.

Elementem łączącym wszystkie te pokolenia jest szacunek i pamięć dla „ludu pracującego” w latach poprzednich oraz w czasach obecnych.








Ewel