Armii Krajowej: W domowym zaciszu rozegrały się sceny jak z thrillera

Ul. Armii Krajowej – centrum miasta tuż przy Państwowej Szkole Muzycznej. Z opinii mieszkańców okolica dość spokojna, czasem pojawiający się alkohol i hałasy. Sporadyczne uliczne awantury. I w tym wszystkim spokojny właściciel jednej z kamienic przeżywający niemały szok po powrocie do domu po kilkudniowej nieobecności. - Kiedy po dwóch dniach nieobecności wróciłem do domu, próbując otworzyć drzwi, poczułem że nie mogę przekręcić klucza - przez myśl przebiegło mi najgorsze: ktoś się włamał – mówi pan Jakub właściciel mieszkania. Kiedy otworzyłem pierwsze drzwi oczom moim ukazał się straszny widok – dodaje.

TM: Sądzę, że odczucia związane z takim widokiem po ciężkich dniach w pracy musiały być wstrząsające. Ktoś brutalnie wtargnął do pana posiadłości i zniszczył mienie na które pracował pan wiele lat. Chyba pierwszym odruchem w takiej sytuacji jest zadzwonić na policję?

Jakub: Natychmiast wycofałem się z mieszkania - nie chciałem tam być, mógłbym niechcący zatrzeć ślady włamania. Po zgłoszeniu zdarzenia na policji i wstępnych oględzinach pozwolono mi wejść do środka, aby oszacować straty. Zginął duży telewizor 42", 2 komputery przenośne, telefon komórkowy, 4 profesjonalne aparaty cyfrowe, 3 zawodowe obiektywy, kilka elektronarzędzi oraz pilarka spalinowa. W takim razie zaopatrzyli się w niezłej wartości towar, który będzie można sprzedać. Złodziej czy złodzieje byli na tyle bezczelni i wyrafinowani, że opróżnili też lodówkę - mieli więc po ciężkiej pracy co zjeść i wypić.

TM: Zdaję sobie sprawę, że cały dobytek, jaki panu zginął był wartościowy i naraził pana na dużą stratę materialną, ale czy stracił pan coś do czego był szczególnie przywiązany i stanowiło jakąś wartość sentymentalną?

Jakub: Największą stratą jest dysk wymienny, gdzie archiwizowane były wszystkie zdjęcia, które wykonałem przez wiele lat. Sądzę, że największym utrapieniem jest bezsilność, jaką stanowi brak wiedzy, kto jest sprawcą wandalizmu. Niestety nikogo nie złapałem za rękę, więc nie mogę nikogo oskarżyć wprost, natomiast mam pewne domniemania, a jak przemyślę fakty sprzed mojego wyjazdu jestem wręcz pewien, kto dopuścił się owego czynu. Po prostu ktoś komu pomogłem finansowo - jako właściciel kamienicy dałem mu pracę do wykonania nieruchomości kosztem obniżenia czynszu i uregulowania zadłużenia. Stał i przyglądał się, jak wynoszę walizki tuż przed wyjazdem poza miasto, a na sam koniec dopytał na jak długo wyjeżdżam.

TM: Na podstawie pana opowiadań śmiem twierdzić, że włamanie było zaplanowane i dobrze przemyślane. W takich sytuacjach zastanawiająca jest reakcja sąsiadów. Nie da się nie zauważyć, kiedy z czyjegoś domu wynosi się przedmioty gabarytów dużego telewizora.

Jakub: Złodziej wiedział, kogo z sąsiadów nie będzie. Na jednym piętrze mieszkają trzy rodziny. Wiadomo  - jako jej właściciel i zarządca mam na pieńku z niektórymi z nich, zwłaszcza jeżeli pojawiają się zadłużenia. Jednych mogło nie być, a drudzy mogliby udawać, że nic się nie dzieje. W takich sytuacjach jak ta, człowiek zaczyna myśleć o ubezpieczeniu mieszkania i czy przypadkiem nie ma musztardy po obiedzie? Dzięki Bogu, ja o tę kwestię zadbałem dużo wcześniej. Już zaniosłem wszystkie potrzebne dokumenty do ubezpieczalni i czekam na wynik zapoznania się z tą przykrą sytuacją.

TM: Pana przykład brzmi niczym apel do mieszkańców naszego miasta o zabezpieczenie własnego mienia, które dla niejednego to przecież dorobek całego życia...

Do chwili publikacji artykułu przestępca nie został zatrzymany.

Rozmawiała ECH