NOCLEGI
ROZKŁADY
Historia pewnej kobiety: Babcia Zosia
Fot. JAGA
Zapewne zapyta ktoś, co wyjątkowego może być w życiu kobiety, której do młodości już bardzo daleko, a starość rozgościła się w jej domu na dobre? Kot, wnuki, dom? To banalne. Zapewniam Was jednak, że Babcia Zosia jest osobą szczególną.
REKLAMA
Zofia R. ma 72 lata, piękny rudy kok i czarnego kota, o wyjątkowo miękkim futerku. Kot, co prawda często ją denerwuje, ponieważ kiedy tylko starsza Pani otworzy lodówkę, zwierzę już jest koło jej nóg i łasi się, prosząc o smaczny kąsek. Mimo to, zajmuje w jej życiu szczególne miejsce – jest z nią każdego dnia. Rano, gdy tylko otworzy oczy, po południu kiedy rozwiązuje krzyżówki w ulubionym fotelu i wieczorem kiedy kładzie się spać, oglądając jeszcze chwilę ulubiony serial.
Zofia wstaje wcześnie rano, ponieważ nie lubi marnować dnia. Jest osobą samotną, więc wszystkie drobne usterki naprawia sama. Przepalona żarówka, radio, które nie chce grać czy może ściana, która wprost domaga się malowania? Żaden problem. Jednak największą radość daje jej ogród.
- Wszystko robię tu sama. Rodzina mi pomaga, martwi się o mnie, więc czasem po prostu wszystkiego im nie mówię – mruga do mnie Pani Zofia. - Do niedawna sama podcinałam moje drzewa na wiosnę. Teraz tego nie robię, boję się, że zakręci mi się w głowie i spadnę – kontynuuje.
Kwiaty, drzewa czy najzwyczajniejsza na świecie pietruszka, której świeżą, zieloną natkę zerwała do zupy. Babcia Zosia sypie kawałami jak z rękawa, przygotowuje najlepszą w smaku "cytrynówkę" i na rodzinnych imprezach zasypia ostatnia. Co roku idzie na Pasterkę. Oczywiście na godzinę 24:00, bo niby dlaczego upraszczać sobie wszystko i iść wcześniej. Dlaczego? Bo Babcia Zosia żyje każdą chwilą i chciałaby tych momentów "wyrwać" życiu jak najwięcej. Czy płacze? Tylko w Wigilię. Wtedy po jej policzku spływa łza tęsknoty.
Jak spędzi dzisiejszy dzień? Odwiedzą ją dzieci i wnuki. Przyjdą z kwiatami, czekoladkami, laurkami. Jak zawsze. Jednak kiedyś było inaczej.
- W Dzień Kobiet spotykałyśmy się razem z koleżankami ze wsi. Należałam do Koła Gospodyń Wiejskich i przy okazji takich świąt, mogłyśmy razem miło spędzić czas. Ciasto już było upieczone na, a my tylko siadałyśmy i tak naprawdę odpoczywałyśmy. To było miłe – wspomina Zofia.
Było dużo kobiet, które swą pomysłowością, dobrocią czy odwagą wpisały się w historię. Są też takie, które swym cichym życiem nie osiągnęły niczego spektakularnego. Mimo to, zrobiły bardzo dużo. Ich wyjątkowość nie bierze się z wielkich czynów. One nie prowadzą życia gwiazd. Wręcz przeciwnie – żyją spokojnie, nie wyróżniając się z tłumu, nie przeszkadzając nikomu. Po prostu kochając...Babcia Zosia, mama Ula i wnuczka Joanna to jedne z nich.
Drogie Panie, z okazji Waszego święta życzymy Wam wszystkiego najlepszego!
KK
Zofia wstaje wcześnie rano, ponieważ nie lubi marnować dnia. Jest osobą samotną, więc wszystkie drobne usterki naprawia sama. Przepalona żarówka, radio, które nie chce grać czy może ściana, która wprost domaga się malowania? Żaden problem. Jednak największą radość daje jej ogród.
- Wszystko robię tu sama. Rodzina mi pomaga, martwi się o mnie, więc czasem po prostu wszystkiego im nie mówię – mruga do mnie Pani Zofia. - Do niedawna sama podcinałam moje drzewa na wiosnę. Teraz tego nie robię, boję się, że zakręci mi się w głowie i spadnę – kontynuuje.
Kwiaty, drzewa czy najzwyczajniejsza na świecie pietruszka, której świeżą, zieloną natkę zerwała do zupy. Babcia Zosia sypie kawałami jak z rękawa, przygotowuje najlepszą w smaku "cytrynówkę" i na rodzinnych imprezach zasypia ostatnia. Co roku idzie na Pasterkę. Oczywiście na godzinę 24:00, bo niby dlaczego upraszczać sobie wszystko i iść wcześniej. Dlaczego? Bo Babcia Zosia żyje każdą chwilą i chciałaby tych momentów "wyrwać" życiu jak najwięcej. Czy płacze? Tylko w Wigilię. Wtedy po jej policzku spływa łza tęsknoty.
Jak spędzi dzisiejszy dzień? Odwiedzą ją dzieci i wnuki. Przyjdą z kwiatami, czekoladkami, laurkami. Jak zawsze. Jednak kiedyś było inaczej.
- W Dzień Kobiet spotykałyśmy się razem z koleżankami ze wsi. Należałam do Koła Gospodyń Wiejskich i przy okazji takich świąt, mogłyśmy razem miło spędzić czas. Ciasto już było upieczone na, a my tylko siadałyśmy i tak naprawdę odpoczywałyśmy. To było miłe – wspomina Zofia.
Było dużo kobiet, które swą pomysłowością, dobrocią czy odwagą wpisały się w historię. Są też takie, które swym cichym życiem nie osiągnęły niczego spektakularnego. Mimo to, zrobiły bardzo dużo. Ich wyjątkowość nie bierze się z wielkich czynów. One nie prowadzą życia gwiazd. Wręcz przeciwnie – żyją spokojnie, nie wyróżniając się z tłumu, nie przeszkadzając nikomu. Po prostu kochając...Babcia Zosia, mama Ula i wnuczka Joanna to jedne z nich.
Drogie Panie, z okazji Waszego święta życzymy Wam wszystkiego najlepszego!
KK
PRZECZYTAJ JESZCZE
