Narodowy Dzień Pamięci o Polakach - Ofiarach Ludobójstwa dokonanego przez OUN i UPA na ziemiach wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej

 

Program obchodów:  



godz. 11.00 | Msza św. w intencji Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez nacjonalistów ukraińskich na Obywatelach Rzeczypospolitej Kresów Polsko-Wschodnich II RP

Miejsce: kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, ul. Moniuszki 8.



godz. 12.00 | Spotkanie przy Pomniku Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez nacjonalistów ukraińskich na Obywatelach Rzeczypospolitej Kresów Polsko-Wschodnich II RP

Miejsce uroczystości – róg ulicy Królewskiej i ulicy Rapackiego.

 

godz. 14.00 | Wernisaż wystawy IPN „Wołyń 1943. Wołają z grobów, których nie ma”

Miejsce: ul. Kościelna 1, plac przy Bazylice Kolegiackiej pw. św. Mikołaja Biskupa

 

11 lipca został ustanowiony Narodowym Dniem Pamięci o Polakach – Ofiarach Ludobójstwa dokonanego przez OUN i UPA na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej. To symboliczna data, przypominająca o tragicznych wydarzeniach z lipca 1943 roku, kiedy w wyniku brutalnych działań ukraińskich nacjonalistów zamordowano dziesiątki tysięcy Polaków. Przyjęta przez Senat ustawa ma na celu upamiętnienie męczeńskiej śmierci ofiar i zachowanie pamięci o dramatycznych losach mieszkańców Wołynia, Polesia, Podola i innych regionów dawnej II RP.

 

Między 1939 a 1946 rokiem na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej – dzisiejsze tereny zachodniej Ukrainy oraz części województw lubelskiego i podkarpackiego – ukraińscy nacjonaliści
z Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) przeprowadzili masowe, brutalne czystki etniczne na ludności polskiej.



Apogeum tej zbrodni przypadło na 11 lipca 1943 roku, znane dziś jako „krwawa niedziela”, kiedy w skoordynowanej akcji zamordowano Polaków w blisko 100 miejscowościach na Wołyniu. Ofiarami byli przede wszystkim mieszkańcy wsi – mężczyźni, kobiety, dzieci, całe rodziny. Często ginęli  w męczarniach, w sposób niewyobrażalnie brutalny. W sumie życie straciło ponad 100 tysięcy Polaków.



To nie była zwykła masakra. To było ludobójstwo ze szczególnym okrucieństwem. Wielu zamordowanych nigdy nie doczekało się godnego pochówku ani żadnej formy upamiętnienia.







Urząd Miejski w Grudziądzu