Świętujemy. Ale czy mamy co?

Prasa nie zawsze była wolna. Jeszcze nie tak dawno słowo pisane podlegało cenzurze, która nie pozwalała na niektóre "wybryki" ze strony dziennikarzy. Wyjście przed szereg było surowo karane. Jak surowo? Nie tylko grzywną, ale autorzy co ciekawszych artykułów mogli na dłuższy czas pożegnać się z wolnością. Dlaczego? Ponieważ był ktoś, kto uważnie obserwował ich poczynania. Tym kimś była władza.

W Polsce cenzura trwała od 1944 do 1990 roku. Próbowano tłumaczyć ją na wiele sposobów: między innymi zapobieganiem ujawnienia tajemnic państwowych oraz naruszenia prawa lub dobrych obyczajów. Jak widać, każde wytłumaczenie było dobre, byle tylko zamknąć prasie drogę do prawdy. A ta, nie zawsze i nie wszystkim jest przecież w smak.

W tym roku przypada okrągła, bo już 20. rocznica ustanowienia prasy wolną. Święto zostało wprowadzone z inicjatywy Stowarzyszenia Reporter bez Granic w 1991 roku. Dodajmy, że nawiązuje ono bezpośrednio do ogłoszonego dwa lata później przez Zgromadzenie Ogólne ONZ Światowego Dnia Wolności Prasy, który obchodzimy 3 maja. Pomimo tego, że cenzura dawno już odeszła w niepamięć, nadal czasem mamy do czynienia z próbami złamania tej ustanowionej kilkanaście lat temu wolności. Na jej straży stoi w Polsce Centrum Monitoringu Wolności Prasy, które zostało założone 1 maja 1996 roku.

- Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich broni wolności słowa zgodnie z art. 10 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a szczególnie swobody dziennikarza w docieraniu do źródeł informacji, umacnia wolność prasy i mediów elektronicznych, strzeże wykorzystania wolności słowa – możemy przeczytać na oficjalnej stronie internetowej organizacji.

Dziś, z okazji tego święta, życzymy i sobie i wam, drodzy czytelnicy, aby prasa na zawsze już pozostała wolna. W pełnym tego słowa znaczeniu.