NOCLEGI
ROZKŁADY
Wędrując w oparach absurdu
fot. Alicja Langowska
Już dzisiaj rozpoczyna się Grudziądzka Wiosna Teatralna, dlatego to doskonała okazja, aby niezorientowanym przybliżyć zamysł festiwalu, który odnosi sukces już od wielu lat.
O kilka cennych informacji na temat Wiosny Teatralnej poprosiliśmy Beatę Kastner – rzecznika prasowego Centrum Kultury Teatr, odpowiadającą za promocję tego wydarzenia.
REKLAMA
A.L.: Jaka jest geneza Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej?
B.K.: Wiosna Teatralna w Grudziądzu powstała z konkursu na zagospodarowanie grudziądzkiej sceny. Kiedyś festiwale teatralne w Centrum Kultury Teatr odbywały się przez weekend i były konkursem dla innych teatrów z Polski, które chciały zagospodarować naszą scenę teatralną. Po zamknięciu teatru Ziemi Pomorskiej była taka potrzeba, aby nasza scena nadal działała, żyła, żeby coś się działo. Natomiast w pewnym momencie okazało się, że trudno jest wybrać grupę teatralną, która mogłaby tutaj być i poświęcić więcej czasu.
Nowa dyrektor instytucji Anna Janosz, zmieniła formułę i postanowiła, że zorganizuje Grudziądzką Wiosnę Teatralną, która będzie przeglądem tego, co dzieje się w świecie teatralnym w Polsce. Nowa formuła zmieniła też ramy czasowe , już nie w jeden weekend,
a przez sześć weekendowych sobót organizowane są pokazy spektakli festiwalowych. Naszym widzom często trudno było znaleźć tyle czasu, żeby od piątku do soboty po kilka godzin spędzać w teatrze, więc lepiej było zrobić to innych zasadach, które dziś już wiemy, świetnie się sprawdziły. Nie trzeba być na wszystkich przedstawieniach, można sobie wybrać coś z tej oferty. Jednak fajnie jest uczestniczyć w całym festiwalu, bo wtedy publiczność też pełni funkcję jurorów – wybierają najlepsze przedstawienie z wszystkich, które wystawione zostały na naszej scenie.
A.L.: Jaka jest koncepcja tegorocznego hasła GWT?
B.K.: Wiosna Teatralna w Grudziądzu rządzi się jednym podstawowym prawem, że przedstawienia do całego repertuaru festiwalowego dobierane są wokół hasła. I to hasło zawsze jest punktem wyjścia, wokół którego budujemy repertuar. Było wiele różnych tematów. Czasami jest tak, że mamy jakieś przedstawienia do nich dobieramy inne i na tej podstawie buduje nam się hasło. Tegoroczne hasło brzmi „W oparach absurdu”. Budujemy festiwal, żeby pokazać różnorodność tego, co dzieje się na polskich scenach. Naszego repertuaru szukamy w Krakowie, w Warszawie, Gdańsku, ale też w innych mniejszych miastach, takich jak Koszalin, po to tylko, żeby była ta różnorodność. Osobą, która zajmuje się tym w pełnym wymiarze jest Ewelina Dąbrowska. Były dwa przedstawienia, których temat oscylował wokół takich tematów jak aktor, życie, człowiek. I w końcu wyszedł nam „absurd w teatrze” i uznaliśmy, że jest to tytuł trochę intrygujący, nie do końca opowiadający, o czym będzie festiwal, a zresztą jest też bardzo otwarty, bo absurdem może być wszystko.
A.L.: Kto jest odpowiedzialny za dobór repertuaru? Jest to jedna osoba czy zespół ludzi?
B.K.: Jest jedna odpowiedzialna osoba za to, jak budowany jest program festiwalu, a takich pojedynczych osób było kilka na przestrzeni historii naszego festiwalu. Dzisiaj za dobór repertuaru odpowiada Ewelina Dąbrowska, która już od początku sezonu, a właściwie już od zakończenia poprzedniej Wiosny Teatralnej myśli nad tym, jakie teatry zaprosić, jakie spektakle będą interesujące. Na początku sezonu zaczyna się klarować pewien szkielet tego, jak może wyglądać Wiosna Teatralna. Zawsze repertuar festiwalowy jest naznaczony taką cechą charakterystyczną tej osoby, odzwierciedleniem charakteru, upodobań. I to jest też bardzo fajne, bo bardzo autorskie. Oczywiście na całym festiwalem pracują wszyscy ludzie, ponieważ nie tylko dobór repertuaru jest ważny.
A.L.: Czy grafikę wykonuje jedna i ta sama osoba?
B.K.: To jest kwestia obsady stanowisk i tu na stanowisku plastyka teatralnego przez ostatnie lata jest Marianna Gitner-Swistowska, która jest autorką prawie wszystkich plakatów, które firmują swoim wizerunkiem kolejne tematy Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej. Chciałoby się, żeby na tym plakacie znalazły się wszystkie informacje. Ale tutaj akurat Marianna ma taką cenną cechę, pt. „im mniej tym więcej”. Tegoroczny plakat jest sugestywny, przyciąga uwagę. Uważam, że w przestrzeni miejskiej, gdzie znalazła się ta grafika, bardzo fajnie się wyróżnia. Trudno jest nie skupić na nich uwagi. W sumie na tej grafice nie ma nic poza muchą i dłonią. A taki palec wskazujący, który ci coś mówi i którym steruje mucha – czy to nie jest absurd? A plakat to sztuka opowiadania dwuznaczności, zabawy kreską, zabawy obrazami.
A.L.: W folderze promocyjnym niektóre pozycje są zaznaczone na zielono, a niektóre na czerwono, co to oznacza?
B.K.: Tak, w folderze widać różne kolory i nazewnictwo, czyli „przedwiośnie”. Przedwiośnie to propozycja, która poprzedza główne festiwalowe propozycje i jest to pomysł autorski Eweliny. Ta propozycja została skierowana do najmłodszej publiczności, ponieważ chcemy też wychowywać widownię już od najmłodszych lat. Są to spektakle dla bardzo małych dzieci młodszych i dla nieco starszych, a także dla dorosłej publiczności. Tu między innymi w tym przypadku mamy spektakl „Pinokio”. Mamy spektakl Teatru Malucha – czytanki dla najmłodszych, dzieci od 2 do 4 lat. „Moralność pani Dulskiej”, czyli propozycja dla młodzieży, ale i dla dorosłej publiczności.
A.L.: Spektakle powstają specjalnie pod GWT?
B.K.: W tym roku w repertuarze są przedstawienia, które premierę miały już dawno za sobą, bo taka też jest idea festiwalu, że pokazujemy to, co dzieje się w sezonie, w ostatnich latach na scenach polskich teatrów. Wszystko po to, aby publiczność bez wyjeżdżania z miasta mogła obejrzeć tę różnorodność, ale zdarzyło się w historii festiwalu, że w Grudziądzu powstała premiera właśnie na potrzeby Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej. Tytuł spektaklu brzmiał „Edith i Marlene” i opowiadał o Marlenie Dietrich i Edith Piaf. Był to akurat spektakl bardzo muzyczny, więc zagrali w nim aktorzy śpiewacy. Było to ciekawe doświadczenie, ponieważ my nie mamy stałej grupy teatralnej. Jesteśmy teatrem impresaryjnym.
A.L.: Czy GWT to tylko przedstawienia teatralne?
B.K.: Aby Wiosna Teatralna nie była monotonna, aby mogła być bardzo różnorodna, staramy się też proponować naszym widzom dodatkowe wydarzenia, takie jak na przykład Dyskusyjny Klub Filmowy. Dobór filmów, które pokazujemy w DKF-ie, zawsze jest związany z hasłem przewodnim Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej. W tym roku bardzo luźno podeszliśmy do tego tematu i zaprezentowany zostanie film „The Square”, który opowiada trochę o takim świecie artystycznym, który czasami rządzi się bardzo różnymi dziwnymi prawami. Poza tym druga propozycja to film „Do widzenia, do jutra” i tutaj z absurdalnych wątków będzie teatrzyku Bim-Bom z czasów PRL tworzony przez Jerzego Fedorowicza. A wszyscy wiemy, że czasach PRL-u absurdu naprawdę nam nie brakowało. A poza filmem też staramy się, aby Wiosna mogła mieć swoją część muzyczną i tak jak w „Przedwiośniu” mamy propozycję muzyczną, tak w tym roku na zakończenie Wiosny Teatralnej proponujemy naszym widzom koncert Natalii Sikory. Ta ostatnia propozycja zawsze jest po to, żeby widzowie, którzy posiadają karnety mogli ochłonąć po ostatnim przedstawieniu i dopiero następnego dnia oddać głosy na to przedstawienie, które ich zdaniem było najlepszym w czasie Wiosny. Powiedzmy, że w sobotę jest ostatni spektakl. W niedzielę jest koncert i dopiero tego dnia odbywa się głosowanie. Właściciele karnetów głosują w czasie koncertu, komisja festiwalowa podlicza głosy, czyli karnety, i wtedy po zakończeniu wydarzenia ogłasza werdykt publiczności. Spośród publiczności losujemy karnet na kolejną Grudziądzką Wiosnę Teatralną, co jest bardzo atrakcyjną nagrodą, a teatr, który zdaniem publiczności był najlepszy, wraca do nas w nowym sezonie.
A.L.: Czy ramy czasowe GWT były zawsze takie same?
B.K.: Ramy czasowe Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej zawsze były takie same, nie są to pełne 2 miesiące, bo zaczyna się w połowie marca, a kończy pod koniec kwietnia. Jest to przeważnie 6/5 przedstawień festiwalowych, do tego jeszcze przedstawienia z „Przedwiośnia”, więc trochę wcześniej się to zaczyna. W tym roku mija 20 lat, gdy wystartowała Grudziądzka Wiosna Teatralna, co nie jest równoważne z tym, że mamy za sobą dwadzieścia edycji festiwalu, ponieważ była pandemia, podczas której nie mogliśmy zorganizować festiwalu przez 2 lata.
A.L.: Jak staracie się przyciągnąć ludzi do GWT?
B.K.: Promocja wszystkich wydarzeń, a szczególnie Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej, która jest naszym sztandarowym wydarzeniem w sezonie, jest dla nas bardzo ważna. Na pewno przez 20 lat nasze działania uległy dużym zmianom. Kiedyś funkcjonowała inaczej prasa, media. Dzisiaj gazety papierowe odchodzą na bok. Wszystko przeniosło się do sieci i działa na zasadzie portali internetowych. Promujemy wydarzenia oczywiście dzięki współpracy z zaprzyjaźnionymi mediami. Gazeta Pomorska, telewizja lokalna, regionalne, Radio Pik, to są media, z którymi współpracujemy od zawsze. Działamy też z portalami i informacyjnymi. Ale uważam, że i tak najlepszą reklamą są ludzie, którzy mają dobre wspomnienia, zrobią sobie jakieś zdjęcia, wstawią to na swoje social-media, napiszą, że było super. Też przy okazji koncertów, jeśli ludzie, którzy robią zdjęcia z pasji, chcą przyjść i zrobić kilka zdjęć, to my się zawsze zgadzamy, ale pod warunkiem, że oznaczają, że ten koncert odbył się w Teatrze. Staramy się robić wydarzenia, które są towarzyszącymi temu, co za chwilę w ramach Wiosny ma się wydarzyć i w tym roku będzie to wystawa plenerowa zatytułowana „W oparach absurdu. Okiem grudziądzkich artystów”. Ta ekspozycja zostanie otwarta właśnie 29 lutego, a to też data nieprzypadkowa, bo zdarza się raz na 4 lata. Wystawa będzie funkcjonować w plenerze na grudziądzkim rynku, co też będzie dodatkowym „wyjściem” do publiczności, do naszych widzów.
Więcej info o GWT: https://teatr.grudziadz.pl/grudziadzka-wiosna-teatralna-2024/
B.K.: Wiosna Teatralna w Grudziądzu powstała z konkursu na zagospodarowanie grudziądzkiej sceny. Kiedyś festiwale teatralne w Centrum Kultury Teatr odbywały się przez weekend i były konkursem dla innych teatrów z Polski, które chciały zagospodarować naszą scenę teatralną. Po zamknięciu teatru Ziemi Pomorskiej była taka potrzeba, aby nasza scena nadal działała, żyła, żeby coś się działo. Natomiast w pewnym momencie okazało się, że trudno jest wybrać grupę teatralną, która mogłaby tutaj być i poświęcić więcej czasu.
Nowa dyrektor instytucji Anna Janosz, zmieniła formułę i postanowiła, że zorganizuje Grudziądzką Wiosnę Teatralną, która będzie przeglądem tego, co dzieje się w świecie teatralnym w Polsce. Nowa formuła zmieniła też ramy czasowe , już nie w jeden weekend,
a przez sześć weekendowych sobót organizowane są pokazy spektakli festiwalowych. Naszym widzom często trudno było znaleźć tyle czasu, żeby od piątku do soboty po kilka godzin spędzać w teatrze, więc lepiej było zrobić to innych zasadach, które dziś już wiemy, świetnie się sprawdziły. Nie trzeba być na wszystkich przedstawieniach, można sobie wybrać coś z tej oferty. Jednak fajnie jest uczestniczyć w całym festiwalu, bo wtedy publiczność też pełni funkcję jurorów – wybierają najlepsze przedstawienie z wszystkich, które wystawione zostały na naszej scenie.
A.L.: Jaka jest koncepcja tegorocznego hasła GWT?
B.K.: Wiosna Teatralna w Grudziądzu rządzi się jednym podstawowym prawem, że przedstawienia do całego repertuaru festiwalowego dobierane są wokół hasła. I to hasło zawsze jest punktem wyjścia, wokół którego budujemy repertuar. Było wiele różnych tematów. Czasami jest tak, że mamy jakieś przedstawienia do nich dobieramy inne i na tej podstawie buduje nam się hasło. Tegoroczne hasło brzmi „W oparach absurdu”. Budujemy festiwal, żeby pokazać różnorodność tego, co dzieje się na polskich scenach. Naszego repertuaru szukamy w Krakowie, w Warszawie, Gdańsku, ale też w innych mniejszych miastach, takich jak Koszalin, po to tylko, żeby była ta różnorodność. Osobą, która zajmuje się tym w pełnym wymiarze jest Ewelina Dąbrowska. Były dwa przedstawienia, których temat oscylował wokół takich tematów jak aktor, życie, człowiek. I w końcu wyszedł nam „absurd w teatrze” i uznaliśmy, że jest to tytuł trochę intrygujący, nie do końca opowiadający, o czym będzie festiwal, a zresztą jest też bardzo otwarty, bo absurdem może być wszystko.
A.L.: Kto jest odpowiedzialny za dobór repertuaru? Jest to jedna osoba czy zespół ludzi?
B.K.: Jest jedna odpowiedzialna osoba za to, jak budowany jest program festiwalu, a takich pojedynczych osób było kilka na przestrzeni historii naszego festiwalu. Dzisiaj za dobór repertuaru odpowiada Ewelina Dąbrowska, która już od początku sezonu, a właściwie już od zakończenia poprzedniej Wiosny Teatralnej myśli nad tym, jakie teatry zaprosić, jakie spektakle będą interesujące. Na początku sezonu zaczyna się klarować pewien szkielet tego, jak może wyglądać Wiosna Teatralna. Zawsze repertuar festiwalowy jest naznaczony taką cechą charakterystyczną tej osoby, odzwierciedleniem charakteru, upodobań. I to jest też bardzo fajne, bo bardzo autorskie. Oczywiście na całym festiwalem pracują wszyscy ludzie, ponieważ nie tylko dobór repertuaru jest ważny.
A.L.: Czy grafikę wykonuje jedna i ta sama osoba?
B.K.: To jest kwestia obsady stanowisk i tu na stanowisku plastyka teatralnego przez ostatnie lata jest Marianna Gitner-Swistowska, która jest autorką prawie wszystkich plakatów, które firmują swoim wizerunkiem kolejne tematy Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej. Chciałoby się, żeby na tym plakacie znalazły się wszystkie informacje. Ale tutaj akurat Marianna ma taką cenną cechę, pt. „im mniej tym więcej”. Tegoroczny plakat jest sugestywny, przyciąga uwagę. Uważam, że w przestrzeni miejskiej, gdzie znalazła się ta grafika, bardzo fajnie się wyróżnia. Trudno jest nie skupić na nich uwagi. W sumie na tej grafice nie ma nic poza muchą i dłonią. A taki palec wskazujący, który ci coś mówi i którym steruje mucha – czy to nie jest absurd? A plakat to sztuka opowiadania dwuznaczności, zabawy kreską, zabawy obrazami.
A.L.: W folderze promocyjnym niektóre pozycje są zaznaczone na zielono, a niektóre na czerwono, co to oznacza?
B.K.: Tak, w folderze widać różne kolory i nazewnictwo, czyli „przedwiośnie”. Przedwiośnie to propozycja, która poprzedza główne festiwalowe propozycje i jest to pomysł autorski Eweliny. Ta propozycja została skierowana do najmłodszej publiczności, ponieważ chcemy też wychowywać widownię już od najmłodszych lat. Są to spektakle dla bardzo małych dzieci młodszych i dla nieco starszych, a także dla dorosłej publiczności. Tu między innymi w tym przypadku mamy spektakl „Pinokio”. Mamy spektakl Teatru Malucha – czytanki dla najmłodszych, dzieci od 2 do 4 lat. „Moralność pani Dulskiej”, czyli propozycja dla młodzieży, ale i dla dorosłej publiczności.
A.L.: Spektakle powstają specjalnie pod GWT?
B.K.: W tym roku w repertuarze są przedstawienia, które premierę miały już dawno za sobą, bo taka też jest idea festiwalu, że pokazujemy to, co dzieje się w sezonie, w ostatnich latach na scenach polskich teatrów. Wszystko po to, aby publiczność bez wyjeżdżania z miasta mogła obejrzeć tę różnorodność, ale zdarzyło się w historii festiwalu, że w Grudziądzu powstała premiera właśnie na potrzeby Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej. Tytuł spektaklu brzmiał „Edith i Marlene” i opowiadał o Marlenie Dietrich i Edith Piaf. Był to akurat spektakl bardzo muzyczny, więc zagrali w nim aktorzy śpiewacy. Było to ciekawe doświadczenie, ponieważ my nie mamy stałej grupy teatralnej. Jesteśmy teatrem impresaryjnym.
A.L.: Czy GWT to tylko przedstawienia teatralne?
B.K.: Aby Wiosna Teatralna nie była monotonna, aby mogła być bardzo różnorodna, staramy się też proponować naszym widzom dodatkowe wydarzenia, takie jak na przykład Dyskusyjny Klub Filmowy. Dobór filmów, które pokazujemy w DKF-ie, zawsze jest związany z hasłem przewodnim Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej. W tym roku bardzo luźno podeszliśmy do tego tematu i zaprezentowany zostanie film „The Square”, który opowiada trochę o takim świecie artystycznym, który czasami rządzi się bardzo różnymi dziwnymi prawami. Poza tym druga propozycja to film „Do widzenia, do jutra” i tutaj z absurdalnych wątków będzie teatrzyku Bim-Bom z czasów PRL tworzony przez Jerzego Fedorowicza. A wszyscy wiemy, że czasach PRL-u absurdu naprawdę nam nie brakowało. A poza filmem też staramy się, aby Wiosna mogła mieć swoją część muzyczną i tak jak w „Przedwiośniu” mamy propozycję muzyczną, tak w tym roku na zakończenie Wiosny Teatralnej proponujemy naszym widzom koncert Natalii Sikory. Ta ostatnia propozycja zawsze jest po to, żeby widzowie, którzy posiadają karnety mogli ochłonąć po ostatnim przedstawieniu i dopiero następnego dnia oddać głosy na to przedstawienie, które ich zdaniem było najlepszym w czasie Wiosny. Powiedzmy, że w sobotę jest ostatni spektakl. W niedzielę jest koncert i dopiero tego dnia odbywa się głosowanie. Właściciele karnetów głosują w czasie koncertu, komisja festiwalowa podlicza głosy, czyli karnety, i wtedy po zakończeniu wydarzenia ogłasza werdykt publiczności. Spośród publiczności losujemy karnet na kolejną Grudziądzką Wiosnę Teatralną, co jest bardzo atrakcyjną nagrodą, a teatr, który zdaniem publiczności był najlepszy, wraca do nas w nowym sezonie.
A.L.: Czy ramy czasowe GWT były zawsze takie same?
B.K.: Ramy czasowe Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej zawsze były takie same, nie są to pełne 2 miesiące, bo zaczyna się w połowie marca, a kończy pod koniec kwietnia. Jest to przeważnie 6/5 przedstawień festiwalowych, do tego jeszcze przedstawienia z „Przedwiośnia”, więc trochę wcześniej się to zaczyna. W tym roku mija 20 lat, gdy wystartowała Grudziądzka Wiosna Teatralna, co nie jest równoważne z tym, że mamy za sobą dwadzieścia edycji festiwalu, ponieważ była pandemia, podczas której nie mogliśmy zorganizować festiwalu przez 2 lata.
A.L.: Jak staracie się przyciągnąć ludzi do GWT?
B.K.: Promocja wszystkich wydarzeń, a szczególnie Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej, która jest naszym sztandarowym wydarzeniem w sezonie, jest dla nas bardzo ważna. Na pewno przez 20 lat nasze działania uległy dużym zmianom. Kiedyś funkcjonowała inaczej prasa, media. Dzisiaj gazety papierowe odchodzą na bok. Wszystko przeniosło się do sieci i działa na zasadzie portali internetowych. Promujemy wydarzenia oczywiście dzięki współpracy z zaprzyjaźnionymi mediami. Gazeta Pomorska, telewizja lokalna, regionalne, Radio Pik, to są media, z którymi współpracujemy od zawsze. Działamy też z portalami i informacyjnymi. Ale uważam, że i tak najlepszą reklamą są ludzie, którzy mają dobre wspomnienia, zrobią sobie jakieś zdjęcia, wstawią to na swoje social-media, napiszą, że było super. Też przy okazji koncertów, jeśli ludzie, którzy robią zdjęcia z pasji, chcą przyjść i zrobić kilka zdjęć, to my się zawsze zgadzamy, ale pod warunkiem, że oznaczają, że ten koncert odbył się w Teatrze. Staramy się robić wydarzenia, które są towarzyszącymi temu, co za chwilę w ramach Wiosny ma się wydarzyć i w tym roku będzie to wystawa plenerowa zatytułowana „W oparach absurdu. Okiem grudziądzkich artystów”. Ta ekspozycja zostanie otwarta właśnie 29 lutego, a to też data nieprzypadkowa, bo zdarza się raz na 4 lata. Wystawa będzie funkcjonować w plenerze na grudziądzkim rynku, co też będzie dodatkowym „wyjściem” do publiczności, do naszych widzów.
Więcej info o GWT: https://teatr.grudziadz.pl/grudziadzka-wiosna-teatralna-2024/
PRZECZYTAJ JESZCZE
