Recital Joanny Maklakiewicz w Muzyku

W imieniu Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia oraz CK Teatr zapraszam na recital fortepianowy pt. "W kręgu Wieniawskiego" w wykonaniu Joanny Maklakiewicz. Recital odbędzie się w ramach cyklu koncertów promujących albumy: "Piotr Janowski. Legenda" oraz "W kręgu Wieniawskiego. Edward Wolff". 

Celem projektu, realizowanego przez Fundację im. Piotra Janowskiego w oparciu o dotację z Ministerstwa Kultury i Sztuki, jest upowszechnianie polskiej kultury muzycznej najwyższej jakości. Projekt popularyzuje wybitne dokonania muzyczne – wspaniałe interpretacje muzyki Henryka Wieniawskiego dokonane przez skrzypka Piotra Janowskiego oraz prezentuje i popularyzuje zapomniane i rzadko wykonywane utwory Edwarda Wolffa – wuja Henryka Wieniawskiego.
    Projekt „Cykl koncertów i promocja płyt: „Piotr Janowski. Legenda” i „W kręgu Wieniawskiego. Edward Wolff” pozwala odkryć nieznane do tej pory związki artystyczne między Henrykiem Wieniawskim a Edwardem Wolffem, popularyzuje pierwszą na świecie płytę monograficzną poświęconą Edwardowi Wolffowi, który do tej pory istniał tylko we wzmiankach i w publikacjach dotyczących Fryderyka Chopina i muzyków działających w Paryżu.

Recital fortepianowy Joanny Maklakiewicz pt. "W kręgu Wieniawskiego" to także tytuł płyty Joanny Maklakiewicz z utworami Edwarda Wolfa, kompozytora, który był wujkiem Henryka i Józefa Wieniawskich. 

Z PERSPEKTYWY ARTYSTYCZNEJ

Utwory fortepianowe EDWARDA WOLFFA są bardzo słabo znane, nawet specjalistom i znawcom epoki. Nie zostały nigdy nagrane i rzadko pojawiają się w programach koncertowych. Postać tego pianisty i kompozytora nie była mi jednak całkiem obca. Wielokrotnie wraz z moim mężem Piotrem Janowskim  wykonywaliśmy utwory Henryka Wieniawskiego, a w biografii słynnego skrzypka często przecież pojawia się nazwisko jego wuja Edwarda. Jednakże dopiero zapoznając się blisko z kompozycjami Wolffa, mogłam w pełni docenić ich wartość artystyczną. 

Z  wielu uprawianych przez niego gatunków wybrałam te, które są charakterystyczne dla twórczości obu kompozytorów – Henryka Wieniawskiego i Edwarda Wolffa. Są to polonezy, mazurki i chansons polonaises, czyli utwory odwołujące się do polskiej tradycji. Wspólne inspiracje nie wpłynęły jednak na podobieństwo języka muzycznego, w utworach tych nie widać wzajemnych nawiązań czy zapożyczeń stylistycznych. Obaj artyści ukazują w nich swój własny, wysoce oryginalny styl. Do powyższego zestawu kompozycji dołączyłam też utwory salonowe oraz dwa dzieła dedykowane Chopinowi, aby w ten sposób dać pełniejszy obraz spuścizny twórczej Wolffa.       

Od strony wykonawczej utwory Wolffa są bardzo wymagające, zwłaszcza pod względem technicznym. Kompozytor wykorzystuje w nich wszystkie środki romantycznej wirtuozerii. Nawet urocze, pełne sentymentalizmu miniatury salonowe, nie są pozbawione trudności technicznych. W niektórych utworach widać wyraźne ślady fascynacji Chopinem, ale jednocześnie odnajdujemy w nich rozwiązania kompozytorskie, które są całkowicie indywidualne i innowacyjne. Muzyka fortepianowa Wolffa ze wszech miar zasługuje na przywrócenie jej należnego miejsca w repertuarze koncertowym- Joanna Maklakiewicz.

JOANNA MAKLAKIEWICZ, pianistka.

Absolwentka Liceum im. Gnessinych w Moskwie oraz Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pochodzi ze znanej rodziny polskich artystów. Pracuje w Katedrze Kameralistyki Fortepianowej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie na stanowisku adiunkta. Prowadzi też działalność dydaktyczną w Zespole Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W dorobku artystycznym ma wiele recitali z polską muzyką  fortepianową XIX wieku, a także koncertów kameralnych, na których prezentowała bardzo szeroki repertuar – od XVIII wieku do współczesności. Koncertowała w Europie, Stanach Zjednoczonych i  Japonii. Brała udział w licznych festiwalach w Polsce i za granicą, m.in. Festiwal Duetów Fortepianowych (Litwa), Festiwal Muzyki Współczesnej (Ukraina), Chamber Music Days oraz Sommersymfoni (Norwegia). Prowadziła kursy mistrzowskie w Polsce, Japonii, Norwegii i Szwajcarii. 

Projekt dofinansowany ze środków MKiDN.